Im wiekszą wagę przykładamy do unikania lęku, tym bardziej obawiamy się swojego lęku. To błędne koło stanowi sedno każdego zaburzenia lękowego. W zaburzeniach lękowych jednak to nie obecność lęku stanowi istotę takiego zaburzenia. Lęk jest przecież zwykłą emocją, której doświadczają wszyscy ludzie. U podstaw każdego zaburzenia lękowego leży przesadne unikanie doświadczania: życie zdominowane przez usilne próby unikania i pozbywania się lęku.  Wiele badań potwierdza, że nasilone unikanie doświadczania jest powiązane z zaburzeniami lękowymi, przesadnym zamartwianiem się, depresją, gorszymi wynikami w pracy, częśtszym nadużywaniem substancji psychoaktywnych, gorszą jakością życia itp. Im więcej czasu i energii poświęcamy na próby unikania i pozbywania się niechcianych osobistych doświadczeń, tym bardziej jest prawdopodobne, że na dłuższą metę doznamy cierpienia psychicznego. Spójrzmy na lęk w sytuacjach społecznych:

Czytaj więcej: Koszty unikania lęku

Znajomość założeń teorii poliwagalnej Stephena Porgesa stanowi podstawę pomocy psychologicznej i odmienia postrzeganie naszych reakcji i zachowań ujawniajacych się w sytuacjach, które odbieramy jako zagrożenie. Przyjmując jej perspektywę, rozumiemy, iż niektóre nasze działania mają charakter automatyczny i są dyktowane przez autonomiczny układ nerwowy znacznie poniżej poziomu świadomości. To nie mózg podejmuje w takich wypadkach decyzję poznawczą o reakcji, lecz neurologiczne wzorce zachowań służących ochronie siebie. Zasada kierująca pracą autonomicznego układu nerwowego brzmi: "każda reakcja to działanie w służbie przetrwania".

Czytaj więcej: Zaprzyjaźnianie się z... układem nerwowym

Medytacja kojarzy się z bezczynnością, odosobnieniem, a niektórym nawet ze swego rodzaju obrządkiem religijnym. Z pozoru może wydawać się też czymś bardzo łatwym lub banalnym. Warto przyjrzeć się temu zjawisku, by odkryć jak nieocenioną i wartościową rolę pełni w budowaniu własnej higieny psychicznej. Medytacja jest aktywnym stanem czujności i świadomego kierowania uwagą (to odróżnia medytację od relaksacji, drzemki czy rozmyślania o niebieskich migdałach). Jest życzliwym i nieoceniającym otwarciem się na wszystko, co w tym konkretnym momencie dzieje się w tobie - zarówno na to, co miłe, jak i na to, co niemiłe. Typowa medytacja polaga na skupieniu całej uwagi na tym, jak oddech wpływa do ciała i wypływa z niego. Skupienie się na każdym oddechu pozwala zaobserwować, jak myśli pojawiają się w twojej głowie, i stopniowo rezygnować z walki z nimi. Zdajesz sobie wtedy sprawę z tego, że ty to nie twoje myśli.

 

Czytaj więcej: Bogactwo bieżącej chwili. O mindfulness

Kurs uważności, opracowany przez Akademię Mindfulness dla Młodzieży w Warszawie, to seria sześciu lekcji przeznaczona dla uczniów w wieku dorastania. "Nie traktujemy Mindfulness jako kolejnego przedmiotu do uczenia się. Program w sposób bezpośredni stanowi zaproszenie do doświadczania swojego oddechu, ciała, uczuć, myślenia".

Zapraszam młodzież liceum do udziału w Treningu Uważności w formie zajęć pozalekcyjnych. Proszę o kontakt w Librusie lub w sali 103 -  Julita Zawadzka, pedagog szkolny i nauczyciel AMdM.

Istotne w kontekście edukacji badania naukowe nad uważnością dowodzą, że dzięki regularnemu treningowi Mindfulness: zwiększa się nasza zdolność koncentracji, rozwijamy umiejętność empatii, czujemy większą kontrolę nad naszym codziennym życiem - i również lepiej śpimy, wzmacnia się zdolność organizmu do samoregeneracji, rozwijamy odporność psychiczną, budzimy się do pełniejszego, bardziej satysfakcjonującego doświadczania życia - wszystkimi zmysłami. 

Każda z sześciu lekcji trwa około 45 minut. Odbywa się w formie prezentacji łączącej wypowiedzi bohatera/ki (przewodnika danego tematu), informacje naukowe oraz ćwiczenia uważności, po których uczniowie dzielą się swoimi wrażeniami.